Czym jest derealizacja?
Derealizacja to specyficzne poczucie wyobcowania, bycia w nierealnym świecie, który pochłania osobę jej doświadczającą. Przypomina stan zawieszenia “na chmurce”, która unosi i oddala od tego, co codzienne i przyziemne. Może towarzyszyć mu odczucie braku realności własnego ciała lub wrażenie, że pacjent ogląda sam siebie w filmie. Im częściej się to dzieje, tym trudniej jest wrócić do siebie i do swojej codzienności. Często wywołuje to silny niepokój u osoby doświadczającej tych stanów. Tym bardziej, że z reguły powodują one dodatkowy dyskomfort zagubienia poczucia własnej tożsamości. W wyniku może pojawić się też depersonalizacja, czyli wątpienie i kwestionowanie własnego tożsamego „Ja”
Skutki derealizacji i depersonalizacji
Stany te - derealizacja-depersonalizacja, tym skuteczniej nas zawłaszczają, im częściej pozostajemy z nimi sami; najpierw dlatego, że oddalamy się od innych (a powodów tego może być wiele od zaburzeń lękowych np. fobii społecznych, uzależnień behawioralnych, przez nerwicę czy depresję, aż po zespół stresu pourazowego czy zwiastuny schizofrenii), lecz także dlatego, że świat wyobrażony niekiedy bywa przyjaźniejszy od realnego. Niestety jednak, życiem wyobrażonym nie rozwiązuje się problemów, tylko je chwilowo zasłania i unieważnia. Taka ucieczka bywa niekiedy funkcjonalna, szczególnie wtedy, gdy jesteś przepracowany, poddany długotrwałemu stresowi w pracy, w relacjach, w stanie niejasnej diagnozy grożącej Ci choroby terminalnej i/lub w sytuacji śmierci kogoś bliskiego itd. To naturalna obrona naszego układu nerwowego
Jak leczy się zespół derealizacji-depersonalizacji?
Pamiętaj, że jeśli derealizacja/depersonalizacja wystąpiła u Ciebie w postaci pojedynczego epizodu, to nie masz czym się przejmować. Problem pojawia się, jeśli jest to Twoja codzienność, stan zastępujący Ci życie. Jak z tego wyjść? Proces ten nie jest łatwy, gdyż w jego trakcie może często dotykać Cię gonitwa myśli o sensie istnienia, z przewagą tych, który ten sens podważają oraz poczucie odrętwienia emocjonalnego i zawieszenia w czasie/przestrzeni. Dlatego też dobrze skorzystać ze wsparcia. Oczywiście zdarza się, że gdy zabliźnią się rany emocjonalne, które stanowią przyczynę derealizacji-depersonalizacji, Twój stan powoli samoczynnie będzie ulegał poprawie. Jednak może być i tak, że warto będzie zarówno wesprzeć się psychoterapią (np. w nurcie poznawczo-behawioralnej terapii depersonalizacji), jak i odpowiednio dobraną farmakoterapią
Autor - dr hab Jacek Kurzępa
Psychoterapeuta pleso
Pan Profesor Jacek Kurzępa jest psychoterapeutą, który wspiera osoby zmagające się z problemami z autoidentyfikacją, poczuciem własnej wartości, kryzysami i trudnościami w relacjach rówieśniczych/rodzinnych, uzależnieniami behawioralnymi, trudnymi stanami emocjonalnymi i depresją. Doradza także klientom, którzy mierzą się ze starością i z całym wachlarzem przypadłości oraz życiowych trudności, które przynosi - wraz z osamotnieniem, myślami samobójczymi; ""syndromem ruchomej firanki"" - czyli lęku przed wyjściem na zewnątrz; syndromem pustego krzesła - śmierci męża/ żony po długoletniej relacji, problemami funkcjonalnymi - załatwianie spraw, opłacanie rachunków, wyjście do apteki itd.; trudnościami w relacjach z własną rodziną - syndrom ""odstawienia"" na boczny tor. Podejmuje się także problematyki imigracyjnej. W swojej pracy korzysta głównie z założeń psychoterapii skoncentrowanej na kliencie, psychologii narracyjnej, psychoterapii psychodynamicznej, psychoterapii pozytywnej oraz terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach. Oferuje konsultacje dla dzieci i młodzieży (15-19 lat), młodych dorosłych (20-25 lat) i dorosłych (powyżej 25. r.ż.). Doradza funkcjonariuszom i byłym funkcjonariuszom służb mundurowych, osobom z uzależnieniami i skłonnościami samobójczymi. Może także pracować z biznesem (HR). Cechą charakterystyczną terapii z Panem Profesorem Jackiem Kurzępą jest to, że łączy różne metody psychoterapii, używa humoru, dużo słucha, chwali swoich klientów za postępy, a także pomaga dostrzec i stworzyć sieć wsparcia w codziennym życiu. Prowadzi również konsultacje dla par (w tym dla związków LGBT oraz par, w których jeden z partnerów uczestniczył w konflikcie zbrojnym), którym pomaga rozwiązywać takie problemy jak: konflikty, nieporozumienia, problemy z komunikacją i zaufaniem, wsparcie w czasie rodzicielstwa, budowanie osobistych granic.